Το είχα δει και παλαιότερα αλλά μια καλή μου φίλη και αναγνώστρια μου έστειλε μόλις τώρα το link στο συγκεκριμένο βίντεο. Δεν μπόρεσα όταν το ξαναείδα και για ακόμη μια φορά δάκρυσα..
Το ξέρω η εποχή μας είναι δύσκολη, οι ευθύνες πολλές, το πρόγραμμα μας φορτωμένο, αλλά ας κρατάμε μια θέση ζεστή και για τους ανθρώπους αυτούς που μας μεγάλωσαν με τόσο αγάπη, θυσίες και υπομονή... τους γονείς μας!
καλημέρα σας!!ειμαι η αννα 28 ετών και ειμαι ορφανή απο 15 με το πατέρα μου και στα 19 εχασα τη μαμά μου.....οταν εχουμε κατι δεν το εκτιμάμε τόσο...οταν ερθει η στιγμή και το χάσουμε τότε πονάμε πολύ και λέμε γιατί???ΓΙ ΑΥΤΟ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΑΥΤΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑΝΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΟΝΑΝΕ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ!!!!ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΙΧΑ.....ΜΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΠΟΛΥ!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆννα μου λυπάμαι... Πολύ σκληρή η ιστορία σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ πόνος σου όμως πιστεύω θα απαλύνει οταν θα κάνεις δική σου οικογένεια. Εύχομαι κορίτσι μου ολόψυχα η ζωή να σου χαμογελάσει σύντομα.
Με αγάπη Μαρία